Bir Melek Çağırmak ve Dualar / Hertha Kraftner
"Kendimi senden sürgün ettim. Sense buna izin verdin. Sen Rilke’nin meleği değilsin! O ki gökleri artık sevmiyor ve ait olduğu insan onu serbest bıraktığında, yüzünü özlemle ona doğru eğiyor. Ama belki bu da benim suçum. Yaradılışında sana çok az alan bıraktım, fazla hareket edemedin. Senin biricik hareketinin bana yönelmek olacağını...
"Kendimi senden sürgün ettim. Sense buna izin verdin. Sen Rilke’nin
meleği değilsin! O ki gökleri artık sevmiyor ve ait olduğu insan onu
serbest bıraktığında, yüzünü özlemle ona doğru eğiyor. Ama belki bu da
benim suçum. Yaradılışında sana çok az alan bıraktım, fazla hareket
edemedin. Senin biricik hareketinin bana yönelmek olacağını düşünemedim.
Anımsıyor musun sana gülümsemeyi yasaklayışımı? Ben suskudan bir melek
olmanı arzu etmiştim. Belki de sen arada sırada bana dokundun; kim
bilebilir bunu? Ama benim sözlerim kaskatı yaptı seni ve aramızda bir
vadi oyup deşti. Ben bunu fark ettiğimdeyse, sen çoktan kendi mesafene
çekilip mermerleşmiştin, senin o taşlaşmış halde kalmayıp, uzuvlarınla
çözünüp ısınmaya başladığını görmek için yoluma devam etmek zorunda
kaldım... Susabilseydim, her şey öylesine kolay olurdu ki. Yalnızca söze
dökmeden önce sahiptim sana. Ve seni kendimden dışarıya
yerleştirdiğimde, sen bir imge haline gelip artık yalnızca benim
düşüncemde yaşamıyor olmadığındaysa, tümden yitirdim seni."
